2014, ഫെബ്രുവരി 27, വ്യാഴാഴ്‌ച

നീയെന്ന കവിത



നീയുറങ്ങുന്നു 
അതി ഗാഡമായ് നീയുറങ്ങുന്നു 
ഈ കാഴ്ച്ചകളിലെന്‍മനമുരുകുന്നു
മിഴികള്‍ നനയുന്നു
നീയുറങ്ങുന്നു

കാറ്റിന്റെ ഹുങ്കാരമായുണരുന്നു നീ
ഞാനിവിടെ കടപുഴകി യാര്‍ത്തനായ് വീഴുന്നു
പുഴകള്‍ തന്‍ പുളകമായ് വീണ്ടുമോഴുകുന്നു നീ
ശ്വാസനാളങ്ങളില്‍ ജല കണികകള്‍ തിങ്ങി ഞാന്‍

ഭാഷയും വേഷവും തീരത്തഴിച്ചു നീ
ഒരു വാക്ക് ചൊല്ലാതെ മറുകര പൂകവേ
ഇനിയെവിടെ കാടിന്‍റെ കരളിന്‍റെ ശബ്ദം
എവിടെയെന്നാത്മാവിന്‍ വര്‍ണപ്രപഞ്ചം.............


അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ