നിനക്കെന്നല്ല എനിക്കുപോലും
ഇടം നഷ്ടമായ ചില്ലകളിലാണ്
ഇപ്പോള് നീ തിരയുന്നത് ..
കൂടുകൂട്ടാന് ഒരിടം
ഊതിപ്പറത്തുന്ന അപ്പൂപ്പന് താടി പോലെ
പോകുന്ന ജീവിതത്തെ എവിടെയും
തങ്ങി നില്ക്കുവാന് അനുവദിക്കില്ല ഞാന്
ഓരോ കാറ്റിനും ഓരോ ഈണമാണ്
എനിക്ക് എന്നും ഒരേ ഈണമാണ്
പുഴകള് പാടുന്ന , പൂവുകള് ചിരിക്കുന്ന
നിര്മലമായ വസന്ത കാലമാണ് ഞാന്
കൈയെത്തും ദൂരത്താണ് എന്നതൊരു
തോന്നലാണ് ,ഒരു നഖമൊരു
ചന്ദ്ര ബിംബത്തെ മറയ്ക്കും പോലെ
പ്രകാശ വര്ഷങ്ങളുടെ ദൂരത്താണ്
നിന്റെ മിഴിയുടക്കിയത് , വെറുതേ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ