തല ചായ്ച്ച ചുമലുകള് ...
ചൂടില്ലാത്ത ചുമരുകളാകുന്നു
മേല്ക്കൂരകള് നഷപ്പെട്ടു ഞാന്
കണ്ണീര് മഴ നനയുന്നു
ചൂടിനു ഉരുക്കാനാവുന്നില്ല
ഉലയ്ക്കാന് കാറ്റിനും ...
പതിയെ എന്നിലെ നിറങ്ങള് മങ്ങി
ഒരു പ്രതിമയായി ,,കല്പ്രതിമ
ഇനി കാലാന്തരങ്ങളില്ല...
നിറഭേദങ്ങളില്ല...രാപകലുകളില്ല
നിങ്ങളുടെ സ്വരങ്ങള്
എന്നെ ഉണര്ത്തുന്നേയില്ല ...
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ