നിന്‍ കുടക്കീഴിലൊരീറന്‍
തുടിപ്പായ്ഞാന്‍
ഇടവ മേഘങ്ങളിലിടറാതെ
യാത്ര തുടരുവാന്‍
തോളോടുതോളുരുമ്മാതെ
മൂകമായ്
നിന്നോടുചേര്‍ന്നു
മഞ്ഞിന്‍ കണങ്ങള്‍ പുതച്ചേറെ
നടക്കുവാന്‍
വിരലുകള്‍ കോര്‍ക്കാതെ
വെറുതേയലസമായ്
വിജനമാം പാതയില്‍
പിരിയാതെ പോകുവാന്‍
ഏകയായ് അകലവേ
കൈ വീശി ആര്‍ദ്രമായ്‌
മിഴി നിറഞ്ഞെന്നെ
യാത്രയയക്കുവാന്‍
നീ കൂടെ വേണം പിരിയും വരെ
ആകാശമിരുളുന്ന തീരം വരെ
പ്രിയമുള്ള നോവായ്‌
മരണം വരെ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ