മരിച്ചു പോകേണ്ടവരോട് അഥവാ ജീവിക്കുന്നവരോട്

മരണമൊരു  താഴ്വര;
അതിലേക്കു തുറക്കുന്ന
ജനാല  ജീവിതത്തിലാണ്

ജീവിക്കുന്നവരുടെ  നാട്ടില്‍ നിന്നും
അവിടേക്ക്  നിങ്ങളൊന്നും
ചുമക്കെണ്ടതില്ല


നിങ്ങളുടെ  ചിരിയോ  കരച്ചിലോ
അവര്‍ക്കാവശ്യമില്ല
കണ്ണീരിന്‍റെ രുചിയോ ,
വിയര്‍പ്പിന്‍റെ ഗന്ധമോ അവര്‍ക്കറിയേണ്ട

 മണ്ണ് വെളുത്തും
ആകാശം ചുമന്നുമിരിക്കുന്നു
അവിടെ ദാഹജലം പരിഹസിക്കപ്പെടുന്നു

സ്നേഹം , കരുണ ,ക്ഷമ ഒക്കെയും
ചിലവില്ലാത്ത നാണയനിധികള്‍മാത്രം
സ്വീകരിക്കപ്പെടുകയോ  നിരാകരിക്കപ്പെടുകയോ
ചെയ്യാന്‍  വൃദ്ധരില്ല ;
വലിച്ചെറിയപ്പെടാന്‍   കുഞ്ഞുങ്ങളും ..

വഴി മറന്നു പോകാന്‍ വീടുകളില്ല
സമാശ്വസിപ്പിക്കപ്പെടാന്‍ വേദനകളും
വച്ചുകെട്ടാന്‍ മുറിവുകളുമില്ല,..

ജീവിക്കുന്നവരുടെ  നാട്ടില്‍ നിന്നും
 നിങ്ങളിവയൊന്നും അവിടേക്ക്
ചുമക്കേണ്ടതില്ല