കൊഴിയുന്നയിലകളിഴ
ചേര്‍ന്നിടമൊരുക്കുന്നു
ആളൊഴിഞ്ഞ മുറ്റത്തേതോ-
യിതള്‍ പൊഴിഞ്ഞ
സംസ്കൃതി പിറക്കുന്നു
ഞാനൊറ്റയ്ക്കിരുട്ടു പൂക്കുമീ-
യിടനാഴികള്‍ താണ്ടുന്നു
കാറ്റൊച്ച വയ്ക്കുന്നു
മണല്‍ ചിരിക്കുന്നു
കരിയിലകള്‍ കരയുന്നു
മടക്കം കൊതിച്ചെന്റെ
പൂര്‍വ്വജന്മത്തിന്നകത്തളങ്ങള്‍
പാടുന്നു
കിളി മൊഴിചൊല്ലിപ്പോയ
പാടത്തെന്റെയാത്മാവു
കത്തുന്നു പന്തമായ്
കാലം വിളക്കു വയ്ക്കുന്നു
നാഗന്‍ പടം പൊഴിക്കുമീ
അസ്ഥിത്തറകളില്‍
ആരായിരുന്നു ഞാന്‍ ?
ഹൃദയപൂര്‍വ്വം കൊഴിഞ്ഞയിലകളില്‍
കാറ്റെഴുതിയ പ്രണയമര്‍മ്മരങ്ങളെ
വെയില്‍വരും മുന്നേ
പകര്‍ത്തിയെഴുതാന്‍ കൊതിച്ച
ഇടനെഞ്ചിലിടവം കണ്ട പെണ്മ
അക്ഷരങ്ങളെയെണ്ണിപ്പെറ്റയമ്മ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ