ചുള്ളിക്കമ്പുകളും കരിയിലകളും കൂട്ടിയിട്ട് പാറക്കഷണങ്ങള്‍ ഉരസി അവള്‍ തീ പൂട്ടി അതിനരുകില്‍ ഇരുന്നു ഭയം മടുപ്പിന് വഴിമാറിയ നിമിഷങ്ങളില്‍ നിദ്രയിലേക്ക് വഴുതി ,
ഉറക്കമുണര്‍ന്നു ആദ്യം നോക്കിയത് ചത്തിരിക്കുന്ന വലിയ പക്ഷിയെയും അതിനടുത്തു ഊര്‍ന്നു വീണു കിടക്കുന്ന പാമ്പിനെയും ആയിരുന്നു .കമ്പു കുത്തിയ മുറിപ്പാടിലേക്കു ഉറുമ്പുകള്‍ വന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു ,അവ വലിപ്പം കൂടിയ തവിട്ടു നിറമുള്ള ശവംതീനിയുറുമ്പുകള്‍ ആണെന്ന് മനസിലായപ്പോള്‍ തന്നെ അവയെ നീക്കം ചെയ്യാന്‍ അവള്‍ തീരുമാനിച്ചു . പാമ്പിനെ നീക്കം ചെയ്യുന്നത് അത്ര ഭാരപ്പെട്ട ഒന്നായിരുന്നില്ല ,പക്ഷി വളരെ വലിയ ഒന്നായിരുന്നു .വല്ല വിധേനയും അതിനെ വലിച്ചു നീക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോഴേക്കും അതടയിരുന്ന നാലു മുട്ടകളില്‍ മൂന്നും ഉരുണ്ടു വീണു ഉടഞ്ഞുപോയിരുന്നു , ബാക്കി വന്ന ഒരു മുട്ട സ്വേറ ശ്രദ്ധാപൂര്‍വ്വം കൈയിലെടുത്തു തീ കൊണ്ട് ചൂടുപിടിച്ചിരുന്ന ഗുഹയുടെ ഉള്ളില്‍ അധികം ചൂട് തട്ടാത്ത വിധത്തില്‍ കൊണ്ടുചെന്നു വച്ചു, പകല്‍ ഇറങ്ങി നടന്നു വിറകും പഴങ്ങളും ശേഖരിച്ചു . ചത്തു കിടന്ന ഒരു മുയലിന്റെ തോലുരിച്ച് അതില്‍ വെള്ളം ശേഖരിക്കാം എന്ന് കരുതിയെങ്കിലും ആ ജീവിയുടെ ദുര്‍ഗന്ധം അസഹ്യമായി തോന്നിയതിനാല്‍ അത് വേണ്ടെന്നു വച്ച് അവള്‍ വാസസ്ഥലത്തേക്കു മടങ്ങിപ്പോന്നു , രാത്രിയില്‍ വീണ്ടും തീപൂട്ടി .പുലരും മുന്‍പേ ഏതോ ജീവിയുടെ ചലനമറിഞ്ഞു അവള്‍ ജാഗരൂകയായി , കെട്ടുപോകാറയിരുന്ന കനലിന്റെയും എത്തി നോക്കിത്തുടങ്ങിയ പകലിന്റെയും സാന്നിധ്യത്തില്‍ തലേന്ന് മാറ്റിവച്ച മുട്ട വിരിഞ്ഞതായി അവള്‍ കണ്ടു . അതോരു വലിയ കോഴിയുടെ വലിപ്പമുള്ള പക്ഷിക്കുഞ്ഞായിരുന്നു ,വെള്ള നിറം ,പുറത്തു നെടുകെ കരികൊണ്ട് വരച്ചാലെന്നത് പോലെ നീണ്ട കറുത്ത പാട് , പരിചിതമല്ലാത്ത ലോകത്തില്‍ സ്വന്തം വര്‍ഗത്തെ എന്നത് പോലെ ജീവന്റെ ആ പുതിയ തുടിപ്പിനെ അവള്‍ സാകൂതം നോക്കിയിരുന്നു . അതാകട്ടെ കൊക്ക് പിളര്‍ത്തി വിശപ്പിന്റെയോ അനാഥത്തത്തിന്റെയോ എന്ന് വേര്‍തിരിക്കാനാവാത്ത
ഒരു അപരിചിത ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു .
ഉറുമ്പുകള്‍ കൂട്ടം കൂട്ടമായി ആഹാരശേഖരണം നടത്തുന്ന കാഴ്ച അവളെ മഴക്കാലത്തിന്റെ വരവ് ഓര്‍മിപ്പിച്ചു , അതൊരു മുന്നറിയിപ്പായിരുന്നു അവശ്യവസ്തുക്കളുടെ അഭാവത്തെ ക്കുറിച്ച് ,വിറകു ശേഖരിക്കുകയും ,കമ്പും കല്ലും ഉപയോഗിച്ച് ചെറിയ മൃഗങ്ങളെ വേട്ടയാടുകയും ചെയ്തപ്പോഴെല്ലാം അവളുടെ വെള്ളക്കൊറ്റി ഇടവിടാതെ അവളെ പിന്‍തുടര്‍ന്നിരുന്നു ,അവള്‍ പറയുന്നതെല്ലാം മനസിലാക്കുന്ന ഒരു ജീവിയെന്ന പോലെ അവള്‍ അതിനോട് സംസാരിക്കുക പോലും ചെയ്തിരുന്നു , മഴ തുടങ്ങും മുന്‍പേ വെള്ളം അകത്തേക്ക് കടക്കാതെ ഗുഹമുഖം അടയ്ക്കപ്പെട്ടു ,അതിനുള്ളില്‍ രണ്ടു വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ പെട്ട
ചെറിയ രണ്ടു ജീവികള്‍ ചൂടുകാഞ്ഞു ഒരു ലോകത്തില്‍ ജീവിതം നയിച്ചു.
മഴ കനത്ത ഒരു രാത്രിയില്‍ ,ഒരു വലിയ മരം പാറ ക്കെട്ടിനു മുകളിലേക്ക് കട പുഴകി വീണു , അതിന്റെ ആഘാതത്തില്‍ പാറയിളകി പല വിള്ളലുകളും ഇല്ലാതാവുകയും പുതിയവ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു , ആ ചെറിയ ഗുഹയുടെ ഉള്ളില്‍ ഭിത്തിയില്‍ നിന്നും ഉരുളന്‍ കല്ലുകള്‍ അടര്‍ന്നു പതിച്ചു , ഒരു മൂലയില്‍ വിറങ്ങലിച്ചിരുന്ന സ്വേറയുടെ മുന്നിലേക്ക്‌ ഒരു കൂട്ടം തുകല്‍ച്ചുരുളുകള്‍ തുറന്നു പോയ ഒരു ദ്വാരത്തില്‍ നിന്നും വന്നു വീണു
ആകാശം കണ്ണുതുടച്ചു പുഞ്ചിരി പൊഴിച്ചു തുടങ്ങിയ പകലുകളിലൊന്നില്‍ വെളിച്ചത്തിലേയ്ക്കു സ്വേറ ചുരുളുകള്‍ അഴിച്ചു തുറന്നു , അവ രണ്ടു കെട്ടുകളായി സൂക്ഷിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു , ഒരു കെട്ടില്‍ ഒന്നും രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല, നിരവധി കാര്യങ്ങള്‍ എഴുതിയ ചുരുളുകളുടെ കൂട്ടമായിരുന്നു മറ്റൊന്ന് , നിറഞ്ഞ ആകാംഷയോടെ അവള്‍ ഓരോന്നായി വായിച്ചു തുടങ്ങി ;
ചുരുള്‍ ഒന്ന്
പാലിക്കേണ്ട ഏഴു ശീലങ്ങള്‍
...................................................
1.പ്രഭാതത്തിനു നല്‍കേണ്ട പ്രത്യഭിവാദനം.
രാത്രിക്കു ശേഷം വന്നുണര്‍ത്തുന്ന പുലരി നല്‍കുന്ന അഭിവാദനത്തിനു പക്ഷി മൃഗാദികളും
സസ്യലതാദികളും പ്രത്യഭിവാദനം നല്‍കുന്നുണ്ട്
2,ഉണര്ന്നിരിക്കേണ്ടുന്ന ധ്യാനാത്മകത
.....................................................................
ചെടികളില്‍ പൂക്കള്‍ വിരിയുന്നതും സസ്യങ്ങളില്‍ ധാന്യങ്ങള്‍ വിളയുന്നതും ജന്തുക്കളിലെ
ജാഗ്രതാ ഭാവവും സദാഉണര്‍ന്നിരിക്കുന്ന ധ്യാനാത്മകതയെ കുറിക്കുന്നു
3,നിദ്രയെ നിറഞ്ഞ മനസോടെ പുല്കുക .
......................................................................
വേനലിന്റെ ഒഴിവിലേക്ക് വന്നെത്തുന്ന മഴയും വസന്തം വിശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ വരുന്ന ഋതുഭേദങ്ങളും ഈ അനിവാര്യമായ വിശ്രമത്തെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നു .
4.ആവശ്യമായ അധ്വാനശീലങ്ങളുടെ ആവര്‍ത്തനം
.......................................................................................
ജീവിതത്തിനാവശ്യമായ അധ്വാനശീലങ്ങളാണ് ആരോഗ്യത്തെ നിലനിര്‍ത്തുന്നത് .
5,ആഗ്നേയസ്വഭാവങ്ങളെ ശാന്തഭാവങ്ങളില്‍ സൂക്ഷിക്കുക
..................................................................................................
ആവര്‍ത്തിക്കുന്ന തിരകളും വീശുന്ന കാറ്റും അപകടകാരിയാവുന്നത് അശാന്തിയുടെ ആവേശത്തിലാണ് , കോപം ,താപം , തീക്ഷ്ണത ,ജാഗ്രത ,പ്രതികരണം ഇവയെല്ലാം ശാന്തതയുടെ അകമ്പടിയോടെ അഗ്നി കെടാതെ സൂക്ഷിക്കേണ്ടതാവശ്യമാണ് .
6. മറവിയെ മറക്കാതിരിക്കുക .
......................................................
അനാവശ്യകാര്യങ്ങളെ മറവിക്ക് കൊടുക്കുക , വലിയ ഭാരങ്ങള്‍ ചുമന്നു തളരാതെ പോകുവാന്‍ ഇതൊരു അവശ്യനിയമം തന്നെ .
7,അതിജീവനത്തിനു സഹായിക്കാത്ത വെല്ലുവിളികളെ ഒഴിവാക്കുക
......................................................................................................................
ഊര്‍ജ്ജനഷ്ടം , ബലപരീക്ഷണം ഇവയൊന്നും അതിജീവനത്തെ സഹായികുന്നില്ലെങ്കില്‍ നിരര്‍ത്ഥകമാണ്.
ചുരുള്‍ രണ്ട്
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ഏഴു തീര്‍ഥാടനകേന്ദ്രങ്ങള്‍
..........................................
1 കടലിന്റെയഗാധ നീലിമ
2,മലനിരകളുടെ ഹരിത ശോഭ
,3മഞ്ഞുപ്രദേശങ്ങളുടെ തൂവെണ്മ ,
4മരുഭൂമികളുടെ ഏകാന്തത ,
5കാടിന്റെ അലകള്‍ ,
6സ്വഹൃദയത്തിന്‍റെ തുടിപ്പുകള്‍
7അടുത്തിരിക്കുന്നവന്റെ കണ്ണുകളുടെ തിളക്കം .
അത്ഭുതത്താല്‍ വിടര്‍ന്ന കണ്ണുകളോടെ അവളതു വായിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു , ബാക്കിയുള്ള ചുരുളുകളില്‍ ആ ദ്വീപിന്റെ വിവരണമായിരുന്നു , അതിന്റെ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ പ്രത്യേകതകള്‍ ,അതിലുള്ള ജീവജാലങ്ങള്‍ , അവയുടെ സവിശേഷതകള്‍, അമൂല്യമായ ഔഷധങ്ങളുടെ ദ്വീപിലെ സാന്നിധ്യം ....!!
അവസാന ചുരുളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന കപ്പലിന്റെ ചിത്രത്തിലെ , ചില ഭാഗങ്ങള്‍ പ്രത്യേകം അടയാളപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു .
വളരെ വൈകാതെ വരാന്‍ പോകുന്ന ഒരു പ്രളയത്തിന്റെ മുന്നറിയിപ്പോടെ അവസാനിച്ച ആ തുകല്‍ച്ചുരുളുകള്‍ സ്വേറ വായിച്ചു തീര്‍ന്ന ദിവസം നീലയായ് പരന്നു കിടന്ന കടലിന്റെ മാറിലൂടെ വെള്ളി നൂലിഴകള്‍ പോലെ നീണ്ടു വളര്‍ന്ന താടിയും മുടിയുമായി ശാന്തഗംഭീരനായ ഒരു അതികായന്‍ അയാളുടെ ചെറിയ തോണിയില്‍ ദ്വീപിലെത്തിച്ചേര്‍ന്നു
സ്വേറ 4
......................
ആള്‍ താമസമില്ലാതിരുന്ന ദ്വീപില്‍ നിന്നും പുക ആകാശ ത്തെയ്ക്കുയരുന്നത് കണ്ട് തിളക്കമുള്ള ആ കണ്ണുകളില്‍ ഒരു ചോദ്യഭാവം നിഴലിച്ചു , ഗുഹാമുഖത്തെക്കുള്ള വഴിയരികില്‍ സര്‍പ്പത്തിന്റെ അസ്ഥികൂടവും പക്ഷിയുടെ തൂവലുകളും കണ്ട അദേഹത്തിന്റെ നെറ്റിത്തടം ആലോചനാ ഭാവം വിളിച്ചോതുന്ന ചുളിവുകളെ സ്വീകരിച്ചു . അദേഹം കടന്നു ചെല്ലുമ്പോള്‍ സ്വേറ തന്റെ വലിയ കൊറ്റിയുടെ മുട്ടകള്‍ വിരിഞ്ഞത് നോക്കി നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു ,പൂവന്‍ കൊറ്റി അവയ്ക്ക് ചുറ്റും ഒരു സുരക്ഷിത വലയം തീര്‍ത്ത്‌ ചിറകു വിരുത്തി നിന്നു , വിരിഞ്ഞിറങ്ങിയ ഓരോ പക്ഷിക്കുഞ്ഞിന്റെയും കാല്‍ നഖങ്ങള്‍ വെള്ളി പോലെ തിളക്കമുള്ളവയായിരുന്നു ,
അവയെ വീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടുനിന്ന സ്വേറ തനിച്ചായി പ്പോയ ഒരു ജീവിയുടെ സഹജവാസന എന്നവണ്ണം തിരിഞ്ഞു നോക്കി , കടല്‍ തീരത്തുനിന്നും നരച്ച താടിയും മുടിയുമായി നീണ്ട കുപ്പായം ധരിച്ച ഒരതികായന്‍ അവള്‍ക്കു നേരെ നടന്നു വരുന്നു .
,
അവള്‍ക്കടുത്തെത്തി അദേഹം നിന്നു, ഗുഹയുടെ ഉള്‍വശത്തു അവള്‍ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ചുരുളുകളെക്കുറിച്ച് ഗാംഭീര്യമാര്‍ന്ന ശബ്ദത്തോടെ സാവധാനം ചോദിച്ചു , തന്നെ ഉത്തരവാദിത്വപൂര്‍വ്വം സൂക്ഷിക്കാന്‍ ഏല്പിച്ചിരുന്ന ഒരു വസ്തു കേടുപാടുകള്‍ കൂടാതെ തിരിച്ചേല്‍പിക്കുന്ന ഭാവത്തോടെ അവള്‍ അതെടുത്തു നല്‍കി . ഗുഹയുടെ വാതിലില്‍ ചാരി വച്ചിരുന്ന സര്‍പ്പത്തെ കൊല്ലാന്‍ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ഗോഫെര്‍ മരത്തിന്‍റെ കമ്പ് അദേഹത്തിന്റെ ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടു , ആ ചുണ്ടുകളില്‍ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു .
''ഞാന്‍ നോഹ , നമുക്ക് പോകാം '' സ്വേറയുടെ കാതുകളില്‍ അനുവാദത്തിനു കാത്തു നില്‍ക്കാതെയുള്ള ആജ്ഞാ സ്വരം വന്നു വീണു . ഒരു വിശദീകരണം കാത്തു നില്‍ക്കുന്ന അവളുടെ മുന്നിലേക്ക്‌ അവസാന ചുരുള്‍ തുറന്നു വരാനിരിക്കുന്ന പ്രളയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വരികളിലൂടെ അദേഹം ചൂണ്ടുവിരല്‍ ഓടിച്ചു .ഒപ്പം അടയാളപ്പെടുത്തപ്പെട്ട പെട്ടകവും കാണിച്ചു .അനന്തമായി നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഏകാന്തവാസത്തില്‍ നിന്ന് ഉറച്ച കാല്‍ വയ്പുകളോടെ ആ വനവാസി നോഹയുടെ ചെറിയ തോണിയിലേക്ക്‌ കയറി .
കരുത്തനായ ഒരു യുവാവെന്നപോലെ കാഴ്ചയില്‍ പടുവൃദ്ധന്‍ എന്ന് തോന്നിച്ച നോഹ അതിവേഗം തോണി തുഴഞ്ഞു പോയി . ഒരു ദിവസത്തെ യാത്രയ്ക്ക് ശേഷം കടലില്‍ നങ്കൂരമിട്ടു കിടന്ന ഒരു ഭീമന്‍ കപ്പലിലേക്ക് അവര്‍ തോണിയടുപ്പിച്ചു.
''എല്ലാവരും വന്നെത്തിയോ ''? അക്ഷമയും ഒപ്പം ഉത്കണ്ഠയും നിറഞ്ഞ ചോദ്യം കപ്പല്‍ ജോലിക്കാരോടയിരുന്നു , ഹാം , ഷേം, ഇരുവരും അകത്തുണ്ട് , പുറത്തേക്കിറങ്ങി വന്ന യാഫെത്ത് മറുപടി പറഞ്ഞു , നോഹയുടെ ഇളയ പുത്രനായിരുന്നു അവന്‍ . അപ്പന്റെ ഒപ്പം കണ്ട സുന്ദരിയായ പെണ്‍കുട്ടി അവനില്‍ ആശ്ചര്യം ഉളവാക്കിയെങ്കിലും യാതൊരു അന്വേഷണത്തിനും മുതിരാതെ സ്വേറയെ ഒരു അതിഥിയെന്ന പോലെ അവന്‍ സ്വീകരിച്ചു .
അവര്‍ തിരക്കിലായിരുന്നു , വരുന്ന പ്രളയത്തിനു മുന്പ് ഉണ്ടാക്കേണ്ടിയിരുന്ന പെട്ടകത്തിന്റെ അളവുകളെക്കുറിച്ചും ഗോഫെര്‍ മരം ദ്വീപില്‍ നിന്നു കൊണ്ടുവരുന്നതിനെക്കുറിച്ചും
സംസാരിച്ചപ്പോഴോക്കെയും യാഫെത്തിന്റെ കണ്ണുകള്‍ അസാമാന്യധൈര്യത്തോടെ നോഹയ്ക്കൊപ്പം വന്നു കയറിയ പെണ്കുട്ടിയെ ആരാധനാഭാവത്തോടെ ഉഴിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു .
വെള്ളാരം കല്ലുകള്‍ പോലെയുള്ള കണ്ണുകളും തോളൊപ്പം ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന സ്വര്‍ണച്ചുരുള്‍ മുടിയും ഉറച്ച മാംസപേശികളുമുള്ള ആ സുന്ദരനില്‍ നിന്നു തന്റെ ഹൃദയഭാവങ്ങളെ ഒളിപ്പിച്ചു വയ്ക്കുക അവള്‍ക്കും എളുപ്പമായിരുന്നില്ല ,
ആകാശത്തിന്‍റെ ജാലകങ്ങള്‍ തുറന്നു ഭൂമിയിലേക്ക്‌ മഴ പെയ്തു തുടങ്ങി ,പ്രളയ ജലം ഭൂമിയെ മുക്കിത്തുടങ്ങിപ്പോള്‍ യാഫെത്തിന്റെ ഹൃദയത്തിലും സ്വേറ പെയ്തു നിറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു , അവരുടെ പ്രണയ ഭാവങ്ങളിലേക്ക് പ്രളയം പതഞ്ഞുയര്‍ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു
പെട്ടകത്തിന്റെ പണി പൂര്‍ത്തിയായപ്പോള്‍ നോഹയും പുത്രന്മാരും സകുടുംബം അതിനുള്ളിലേക്ക്‌ കയറി , ഏറ്റവും പിറകില്‍ യാഫെത്തിന്റെ കൈ പിടിച്ചു സ്വേറയുമുണ്ടായിരുന്നു ,നൂറ്റിയന്‍പത് ദിവസം നീണ്ടു നിന്ന പ്രളയജലം പത്തു മാസത്തിനു ശേഷം ഇറങ്ങിത്തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ നോഹ പറത്തി വിട്ട വെള്ളരിപ്രാവ് കൊത്തിയെടുത്ത ഒലിവിലയുമായി മടങ്ങിവന്നു ഗര്‍ഭാലസ്യത്തോടെ യാഫെത്തിനെ ചാരിയിരുന്ന സ്വേറയുടെ കൈകളില്‍ ഇരുന്നു , അവള്‍ സൂര്യനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു ,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
