എന്‍റെ ഭ്രാന്തിന്റെ
കിണറ്റുകരയില്‍
സ്വന്തം പ്രതിഫലനങ്ങളിലേക്ക്
ഉറ്റുനോക്കുമ്പോള്‍
കാലമറിയില്ല
ദേശമോര്‍മ്മ വരാറില്ല
ഉണക്കയിലയില്‍
ഒഴുകിനടക്കുന്ന
ഉറുമ്പിനെ കാണുമ്പോഴാണ്
ഞാനെവിടെയാണെന്നു
ചുറ്റും നോക്കുക
ഒരു ഭാഷയും
മനസിലാവാത്ത നിമിഷങ്ങളില്‍
വാതില്‍ തുറന്നു പോയ
ആത്മാവിനെ തിരിച്ചു വിളിക്കുമ്പോള്‍
അതു നിന്നില്‍കുടുങ്ങി നിലവിളിക്കുന്നു .
ഞാന്‍ എത്ര ജന്മങ്ങള്‍
ജനിച്ചിട്ടുണ്ടാവുമെന്നു
അറിയാമെങ്കില്‍ പറഞ്ഞു തരിക
മരണം വെറുമൊരു കൂടുമാറലാണെന്ന്
അസ്വസ്ഥത ജനിപ്പിക്കുന്ന ഒരറിവുകൂടി
ഇല്ലായിരുന്നെങ്കില്‍
ആത്മഹത്യ ഒരവസാനമെന്നു
ഞാന്‍ തെറ്റിദ്ധരിക്കുമായിരുന്നു
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ