മരം

മനുഷ്യനെന്നൊരു വന്മരം

പൂക്കള്‍ കാണുന്നവര്‍
സൌന്ദര്യം ഞങ്ങളാണെന്നഹങ്കരിക്കുന്നു

ഇലകള്‍ കാണുന്നവര്‍
സമൃദ്ധി ഞങ്ങളെന്നു പറയുന്നു

ചില്ലകള്‍ കാണുന്നവര്‍
വിശാലതയുണ്ട് ഞങ്ങളിലെന്ന്‍ പിറുപിറുക്കുന്നു

തായ്ത്തടി കാണുന്നവര്‍
എല്ലാം താങ്ങി നിര്‍ത്തുന്നവരാണെന്ന്
കൈകള്‍ വിരിക്കുന്നു

വേരുകള്‍ കാണുന്നവര്‍ സംസാരിക്കുന്നേയില്ല

അവരൊരുപിടി മണ്ണാകുന്നു .
വേരുകള്‍ക്ക് മീതെ കിടക്കുന്നു .

അവരൊരു മഴയാകുന്നു
ഇലകള്‍ക്ക് മുകളില്‍ പെയ്യുന്നു

അവരൊഴുകുന്ന ജലമാകുന്നു
വേരുകളിലേക്ക് വലിയുന്നു

മാതാവെന്നോ , പിതാവെന്നോ
ഭാഷയില്ലാതെ സുഗന്ധം കൊണ്ടവരടയാളപ്പെടുന്നു .
തേന്‍ പോലെ നാം രുചിക്കുന്നു