ഞാനിപ്പോഴും
കനം കൂടി വരുന്നയിരുട്ടിൽ
മഴ നനയുകയാണു
നിങ്ങളുടെ വിളക്കിന്റെ
വെളിച്ചത്തിൽ
എത്ര ഈയാമ്പാറ്റകൾ
ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും
ജീവിതമാസ്വദിക്കുന്നു
ഞാനതിന്റെ അരണ്ട
പ്രകാശത്തിൽ നിന്നുപോലും
എത്രയകലെയാണു
ആരുമെന്തെ
എന്നെ തിരഞ്ഞു വന്നില്ല?
നിങ്ങളുടെ മകൾ
മഴ നനയുകയാണു
അഭയാർത്ഥിയെപ്പോലെ
ജീവിതത്തിന്റെ നാലുകോണുകളും
തന്നിലേക്കു വലിച്ചുകെട്ടി
അവൾ പുറത്തെവിടെയോ ഉണ്ട്‌
നിങ്ങളുടെ മധുരപലഹാരങ്ങളിൽ
അവളുടെ കണ്ണുനീർത്തുള്ളികൾ
ഉപ്പായിരിക്കട്ടെ,
കയ്പാകാതിരിക്കട്ടെ
,
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ