നിങ്ങള്‍ പ്രണയമെന്ന
പദമൂന്നുമ്പോള്‍
വിരിയാത്ത
പൂവെന്‍റെയോര്‍മയിലെത്തുന്നു .
ചുണ്ടുകളെക്കുറിച്ചോ
ചുംബനങ്ങളെക്കുറിച്ചോ
പറയുമ്പോള്‍
എവിടെയോ പൊഴിഞ്ഞു പോകുന്ന
വാക്കുകളെയും
മറവിയില്‍ മുങ്ങിപ്പോകുന്ന
അവയ്ക്കുള്ള മറുപടികളെയും
കാണുന്നു.
ഞാന്‍
അനാഥമായൊരു പ്രതാപകാലത്തിന്‍റെ
കയ്പുനിറഞ്ഞചഷകമാണെങ്കിലും
ഏകാന്തതയെക്കുറിച്ചു
പറയുമ്പോള്‍
പ്രണയം പോലെ
മധുരിക്കുന്നു .
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ