ചായമില്ലാത്ത
ചിത്രങ്ങളില്‍
നിറങ്ങളുടെ
സ്വാതന്ത്ര്യം ഞാന്‍ കാണുന്നു .
ചിതറിവീഴുന്ന
മുത്തുമണികളുരുമ്പോള്‍
തേരുതെളിക്കുന്നവരുടെ
സ്വയം പര്യാപ്തത മുഴങ്ങുന്നതു
കേള്‍ക്കുന്നു .
ഉടഞ്ഞു പോയ
നിലക്കണ്ണാടിയുടെ
ചില്ലുകഷണങ്ങളിലെ
പ്രതിച്ഛായകള്‍
ഭാവവൈവിധ്യങ്ങളായെന്നെ
കീഴടക്കുന്നു
നിന്‍റെ പ്രണയത്തിന്റെ
പൂക്കാത്ത കാലമെനിക്ക്
നിലയ്ക്കാത്ത ഓളങ്ങള്‍ പേറുന്ന
അക്ഷരങ്ങളുടെയാകാശങ്ങള്‍
സമ്മാനിക്കുന്നു
ഞാനെന്ന പുസ്തകത്തെ
തുറന്നു വായിക്കാന്‍
അവയെന്നെ നിര്‍ബന്ധിക്കുന്നു .
എഴുതാത്ത കവിതകളില്‍
കണ്ണുടക്കി ഞാന്‍ കാലമില്ലാത്തവളാകുന്നു...!!
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ